ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 1

Ήταν αρχές Σεπτεμβρίου. Η Donna Helena γύρισε από τις διακοπές της στο ράντζο του πατέρα της στην επαρχία Άνω Τραχανάδες, όπου είχε να πάει για δέκα ολόκληρα χρόνια... Ενώ ο σοφέρ της ανέβαζε τις βαλίτσες, και οι καμαριέρες συμμάζευαν, σκέφτηκε να πάρει τηλέφωνο την καλύτερή της φίλη, την Bianca να της πει ότι επιτέλους γύρισε. Όμως... μόνο αυτό ήθελε να της πει;
Εκείνη την ώρα η Bianca προσπαθούσε να σηκωθεί απ' το κρεβάτι για να πάει στην δουλειά. Μόλις άκουσε το τηλέφωνό της να χτυπάει, πετάχτηκε να το σηκώσει!
-Παρακαλώ;
-Γεια σου Bianca! Γύρισα!
-Καλή μου Helena, εσύ; Πώς πέρασες τις διακοπές σου;
-Ω, αγαπημένη μου φιλενάδα! Για πρώτη φορά νιώθω την καρδιά μου να σπαρταράει, και πεταλούδες να πεταρίζουν στο στομάχι μου! Γνώρισα τον έρωτα... Είμαι η πιο ευτυχισμένη γυναίκα στον κόσμο! Επιτέλους, συνάντησα τον πρίγκιπα των ονείρων μου!... Τον Jose!
-Ω φίλη μου! Πόσο ευτυχισμένη με κάνεις! Είμαι τόσο χαρούμενη για σένα. Για πες μου λοιπόν... Πως είναι;
-Είναι όπως ακριβώς τον ονειρευόμουν, είναι ο άντρας της ζωής μου! Είναι τόσο γοητευτικός, όταν καβαλάει το άλογο του, και ο ήλιος λούζει τα κατάξανθα μαλλιά του... Είναι τόσο ελκυστικός όταν οργώνει το χωράφι με την τσάπα και ο ιδρώτας στάζει από το καλογραμμωμένο του κορμί!... Αχ, τον αγαπώ, τον αγαπώ, τον αγαπώ!
-Μα... αυτό είναι υπέροχο! Θέλω να μου πεις τα πάντα! Πώς τον γνώρισες; Τι δουλειά κάνει;
-Τον γνώρισα στο ράντζο... Ήταν καλοκαίρι... Ο ήλιος έκαιγε, τα τζιτζίκια τζιτζίκιζαν, οι μελισσούλα είχε τον μελισσίτσο της... Η σπουργιτίνα είχε τον σπουργιτίτσο της... Μόνο εγώ ήμουν μόνη. Ένα απόγευμα, σκέφτηκα να πάω μια βόλτα να δω το ηλιοβασίλεμα στην παραλία. Είναι τόσο όμορφα και τόσο ρομαντικά! Και τότε ήταν που τον είδα να καλπάζει με το αλογό του προς το μέρος μου... Και ενώ ο πορτοκαλοκόκκινος ήλιος φώτιζε το πρόσωπό του, ήρθε και στάθηκε δίπλα μου. Και με ρώτησε: "Ποια είσαι; Δε σ' έχω ξαναδεί στα μέρη μας...", και του απάντησα "Το όνομα μου είναι Donna Helena Villareal και έχω έρθει για διακοπές στο ράντζο του πατέρα μου...". Και μου είπε "Στο ράντζο Villareal; Ξέρετε εγώ εργάζομαι εκεί! Είμαι ιπποκόμος...", και τον ρώτησα "Ποιο είναι το όνομά σου; Θυμάμαι όταν ήμουν μικρή, έκανα παρέα με τον γιο του ιπποκόμου στο ράντζο μας που ήταν λίγο μικρότερος...", μου είπε "Το όνομά μου είναι Jose... Δεν σας θυμάμαι όμως..." και του είπα... "Jose... Ναι! Εγώ σε θυμάμαι!... Και δεν είναι ανάγκη να μου μιλάς στο πλυθυντικό..." και μου είπε...αααχ... "Μα... Μάλιστα...". Απ' την πρώτη στιγμή που τον είδα, τον ερωτεύτηκα!
-Helena, έχουν γίνει τόσα και έπρεπε να γυρίσεις για να μου τα πεις;;;
-Και που να ακούσεις και τη συνέχεια!