ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 138-196

H Donna Helena ότι και να έκανε σκεφτόταν συνέχεια τον Don Juan και δεν άντεχε μακριά του. Εκείνος όμως δεν έδειχνε να έχει τα ίδια συναισθήματα. Παντα τσιλιμπούρδιζε και χαμουρευόταν από δω και από 'κει, αλλα όποτε καταλάβαινε ότι κινδύνευε να την χάσει ξαναγυρνούσε σε εκείνη. Κι εκείνη πάντα τον συγχωρούσε αψηφώντας τις προειδοποιήσεις του αγαπημένου της πατέρα. Δεν έφταιγε όμως μόνο εκέινος που η σχέση τους αντιμετώπιζε προβλήματα... Υπήρχαν και πειρασμοί: Η super κακιά Soraya De La Vega που ήταν μια ζωή κρυφά ερωτευμένη με τον Don Juan έκανε ότι μπορούσε για να πάψει η Donna Helena να τον θελει και για να μετατρέψει την παραμυθένια της ζωή σε κόλαση!! Στάθηκε μάλιστα πολλές φορές η αιτία για να χωρίσουν και να ξαναχωρίσουν! Μετά από 23 επανασυνδέσεις και 24 χωρισμούς μάλιστα, πιστεύοντας τα λόγια της κακιάς Soraya η Donna Helena αποφάσισε να τον εκδικηθεί.
Το επόμενο βράδυ, γινόταν μια δεξίωση στην ισπανική πρεσβεία με αφορμή την άφιξη του νέου πρέσβη, όπου η Donna Helena ήταν καλεσμένη. Επειδή ακόμα ξεπερνούσε τον 24ο χωρισμό της με τον Don Juan, πήρε μαζί της την καλή της φίλη Bianca που δέχτηκε για άλλη μια φορά να την υποστηρίξει. Κι οι δύο νόμιζαν ότι θα είναι άλλη μια ανιαρή, χωρίς ενδιαφέροντα βραδιά. Η Donna Helena όμως βρήκε γρήγορα συντροφιά, και μάλιστα αυτή ενός όμορφου νέου. Έπιασαν την κουβέντα και προς στιγμήν η Donna Helena ξέχασε τα βασανά της και τον ανείπωτο πόνο που κομμάτιαζε την εύθραυστη καρδιά της. Εκείνος την πήρε τρυφερά απ' το χέρι για να πάνε μια βόλτα στον μεγάλο, υπέροχο κήπο της πρεσβείας. Είπε βιαστικά στην Bianca «Γυρίζω σε λίγο...». Αυτό το λίγο όμως έγινε πολύ... Η Bianca παίρνοντας το ποτό της, πήγε να κάτσει σε ένα πιο απόμερο μέρος, μακριά από τις φασαρίες. Έκατσε σε ένα σκοτεινό σημείο του κήπου, όπου μόνο λίγες ακτίνες φωτός περνούσαν μέσα από την πυκνή φυλλωσιά. Ενώ τα 'πινε, την πλησίασε ένας γοητευτικός νέος, λίγα χρόνια μεγαλύτερός της, με ξανθα μαλλιά και ευγενικά χαρακτηριστικά. Έκατσε δίπλα της. Έκατσαν πολλή ώρα σιωπηλοί μέχρι που εκείνος έκανε το πρώτο βήμα και τη ρώτησε:
-Τι κάνει ένα κορίτσι σαν κι εσένα μόνο του μια νύχτα σαν κι αυτή;
H Bianca τον κοίταξε αλλα πρίν προλάβει να απαντήσει, εκέινος συνέχισε λέγοντας:
-Εγώ τις βαριέμαι πολύ αυτές τις δεξιώσεις... Μάλλον το ίδιο έγινε και με σένα! Τι λες, πάμε μια βόλτα? -αν βέβαια μπορείς να περπατήσεις μετά από τόση tequila!
-Όχι, όχι, μια χαρά είμαι, αποκρίθηκε η Bianca. Παμε, γιατί βαριέμαι πολύ! Χαίρομαι που βρήκα καποιον να μιλήσω.
-Και εγω, είπε εκείνος κοιτάζοντάς την στα μάτια αυτή την φορά. Τις βαριέμαι πολύ τέτοιες δεξιώσεις. Όλοι προσποιούνται ότι είναι χαρούμενοι και ότι χαίρονται που βλέπουν ο ένας τον άλλον ενώ στην πραγματικότητα μόνο αυτό δεν είναι!
-Γιατί ήρθες τότε;
-Δεν μπορούσα να κάνω και αλλιώς! Ο πατέρας μου είναι ο καινούριος πρέσβης της Ισπανίας στην Guadalajara και... καταλαβαίνεις, έπρεπε να "παρεβ(α)ρεθω".
Γέλασαν και οι δυο, και μετά εκείνος την ρώτησε για ποιό λόγο αποφάσισε εκέινη να παρεβ(α)ρεθει:
-Ηρθα με μια φίλη, του απάντησε διστακτικά η Bianca.
-Και πού είναι τώρα;
-Γνώρισε έναν τύπο και πήγαν μια βόλτα για λίγο, που τελικά κράτησε πολυ γιατί δεν έχει επιστρέψει ακομα.
-Χμ... Τι λές να αργήσουμε κι εμείς να επιστρέψουμε;
-Χμ... Τι εννοείς;
-Να πάμε κι εμείς μια βόλτα για λίγο, που τελικά θα κρατήσει πολύ!
-Καλή ιδέα!! Θα είναι και μια ευκαιρία να γνωριστούμε καλύτερα, είπε κάπως διστακτικά η Bianca.
-Ναιιι, ψέλλυσε εκείνος με ένα χαμόγελο στα χείλη του.
Αχ τα χείλη του!
Ήταν ετοιμόλογος, γλυκός, αστείος! Από την πρώτη στιγμή που τον είδε η Bianca κατάλαβε ότι ήταν διαφορετικός, ότι ήταν κάποιος που της ταίριαζε. Πράγματι, ταιριάζανε σε πολλά πράγματα: άκουγαν την ίδια μουσική, τους άρεσαν οι ίδιες ταινίες, είχαν τα ίδια χόμπυ. Δεν ήταν όμως μόνο η Bianca που ένιωσε έλξη για τον φίλο μας, αλλά και εκέινος γοητεύτηκε από την ύπαρξή της. Γι' αυτό την πλησίασε άλλωστε! Καθώς παιρνούσε η ώρα και άρχισαν να γίνονται πιο οικείοι ο ένας στον άλλον ένιωθαν πως γνωρίζονταν πολύ καιρό. Η συνάντηση τους αυτή έδειχνε πως κάπου θα οδηγούσε... Θα πρέπει να περπατούσαν στον ολάνθιστο κήπο για περίπου μια ώρα όταν εμφανίστηκε απ' το πουθενά η Donna Helena.
-Άντε ρε Bianca! Έφαγα τον τόπο να σε βρώ! Έλα, έχω νέα, της είπε βιαστικά με χαρούμενο βλέμμα, και την τράβηξε απ' το χέρι.
Η Bianca σαστισμένη έχασε για λίγο την ισορροπία της. Κοίταξε τον ξανθό της άγγελο με βλέμμα απορημένο-δεν μπορούσε να αποφύγει τον αποχωρισμό. Με ένα γλυκό χαμόγελο και χαμηλωμένο βλέμμα του είπε γεια. Τον χαιρέτησε και η Donna Helena για να μην φανεί αγενής, και την πήρε τρέχοντας και γελώντας για να φύγουν. Πήγαν στο parking όπου ηταν η Mercedes της Donna Helena. Μέσα τους περίμενε ο πιστός της chauffer, ο Τόλης.
Στο δρόμο του γυρισμού η Donna Helena είπε με όλες τις λεπτομέριες όλα όσα συνέβησαν με τον Rodrigo (έτσι τον έλεγαν).

ΕΚΤΑΚΤΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ (5 εως 137)

Η Donna Helena τελικά και χωρίς πολλή σκέψη (τι περίεργο!) παράτησε τον Jose ο οποίος δεν άντεξε το χωρισμό κι έφυγε σε ένα απομακρυσμένο νησί μακριά από ανθρώπους και πειρασμούς... Το αγόρι της ο Don Juan την έγραφε κανονικά, και γι' αυτό αποφάσισε με δυσκολία και πόνο να τον χωρίσει. Και ήταν μόνο η αρχή... Περισσότερα στο επόμενο επισόδειο (ναι, ναι θα υπάρχει επόμενο επισόδειο!).
Η Bianca η πιστή φίλη της Donna Helena, που πάντα προσπαθούσε να την προστατεύει και να την κρατάει μακριά από τους κινδύνους που εγκυμονούν οι άχρηστοι γκόμενοι, γνώρισε τον έρωτα στο αγγελικό πρόσωπο του Alfonso. Το παιχνιδιάρικό του βλέμμα, οι ναζιάρικες ματιές του, τα γαλανά του μάτια και τα μαλλιά του που έμοιαζαν με χρυσαφένια στάχυα ήταν αυτά που την τράβηξαν πάνω του. Για να μην αναφέρουμε τα ψυχικά του χαρίσματα... Ήταν καλός, ευγενικός, γλυκός, ώριμος για την ηλικία του και πετυχημένος στον τομέα του. Η ανταπόκριση από την μεριά του όμως, ήταν από ελάχιστη έως μηδαμηνή. Λίγες χαρούμενες στιγμές πέρασαν μαζί σε μια εκδρομή του ΚΑΠΙ όπου συμπτωματικά δούλευαν κι οι δυο εθελοντικά. Η σχέση αυτή όμως δεν εξελίχθηκε ποτέ σε κάτι παραπάνω. Η Bianca δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί δεν την ήθελε. Τι έκανε λάθος;*
Ο Mauricio ολοκλήρωσε τη σχέση του με τη Barbie ένα βροχερό απόγευμα του Νοέμβρη που είχαν αποκλειστεί στο ράντζο του στη Matcho dos Ekalas. Υπήρχε όμως μια μικρή επιπλοκή: η Barbie έμεινε έγκυος και κουβαλούσε πλέον στα σπλάχνα της τους καρπούς της αγάπης τους. Ύστερα από αυτό, παντρεύτηκαν κι έζησαν ευτυχισμένοι στο ράντζο με τα τρία υπέροχα κοριτσάκια. Αλλά όχι για πολύ... Όλα αυτά ήταν μέρος του νοσηρού σχεδίου της Barbarella για να κληρονομήσει την αμύθητη περιουσία του Mauricio (καράβια, εργοστάσια, επιχειρήσεις, ακίνητα, μετοχές, κλπ, κλπ...). Ένα βράδυ με πανσέληνο και ενώ ο Mauricio έκανε μπάνιο, ανοίξε η πόρτα αργά αργά... Η Barbie μπήκε μέσα κρατώντας ένα πιστόλι έτοιμη να του πάρει τη ζωή. Τον σημάδεψε στο κεφάλι. Τα όνειρά της έμοιαζαν να πραγματοποιούνται. Την τελευταία στιγμή όμως, ο Mauricio ανοίγει την κουρτίνα, αρπάζει το όπλο απ' τα παγωμένα χέρια της και της ρίχνει μια σφαίρα στην καρδιά. Λίγο πριν ξεψυχήσει, την πιάνει τρυφερά στα χέρια του και της ψιθυρίζει στο αυτί «Ακόμα και μετά από αυτό, σ' αγαπώ!».
Η Leticia που ποτέ δεν κατάφερε να εξομολογηθεί τον έρωτά της στον Bruno, άρχισε να βλέπει τον πλέον χήρο Mauricio με άλλο μάτι... Αυτός ήθελε μια μάνα για τα παιδιά του, κι αυτή έναν σύντροφο για τη ζωή. Έτσι, παντρεύτηκαν σύντομα μετά το θάνατο της σατανικής Barbie. Επειδή το όνειρο της Leticia ήταν να αποκτήσει τρία δικά της παιδιά, έβαλαν μπρος με το Mauricio και σύντομα η Leticia έμεινε έγκυος.

*Αργότερα αποκαλύφθηκε ότι οι σεξουλικές προτιμήσεις του Alfonso ήταν κάπως ιδιαίτερες. Ο Alfonso ήταν γκέι.

Σας ευχαριστούμε πολύ!

Ευχαριστούμε όλους εσάς που διαβάζετε το Cool N' Sexy! Δεν νόμιζα ότι θα το κοιτούσε ακόμα κάποιος! Ίσως να βγάλουμε ένα έκτακτο επεισόδιο σύντομα...

ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 4--Δείτε και το site!>>>

ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 4--Δείτε και το site!>>>


Στο μεταξύ, η Grace (έτσι την φώναζε ο Jorje: Grace) δεν έπαψε να σκέφτεται ούτε στιγμή το παρελθόν. Το γλυκόπικρο παρελθόν…
Η πρώτη φορά που του μίλησε θα μείνει για πάντα χαραγμένη βαθιά στην καρδιά της. Εκείνη είχε μόλις ξυπνήσει. Έβαλε τη ρόμπα της, και έχοντας ακόμα κύκλους κάτω από τα μάτια πήγε να βάλει καφέ. Εκείνος καθόταν σε μια καρέκλα στο βάθος του σαλονιού έχοντας δίπλα την κιθάρα του, και χάζευε, έδειχνε να περιμένει κάτι. Έσουρνε τα πόδια της και μουρμούραγε κάτι όταν πέρασε από μπροστά του. Έβριζε τον σκύλο του γείτονα που γάβγιζε. Χωρίς να το καλοσκεφτεί του είπε καλημέρα και κατευθύνθηκε προς την καφετιέρα. Όταν όμως κατάλαβε ότι κάποιος –και πόσο μάλλον ο Jorje- ήταν στο σαλόνι της, και πως την έβλεπε τελείως αχτένιστη και με τη ρόμπα – πόσο μάλλον ο Jorje- τινάχτηκε προς τα πίσω, και τον κοίταξε κάπως περίεργα. Πριν προλάβει να πει κάτι, εκείνος της εξήγησε πως ήταν εκεί γιατί περίμενε τη μητέρα του που είχε πάει μαζί με την μητέρα της για κάτι σπόρια στον κήπο. Αν την ενοχλούσε, μπορούσε να φύγει.
«Όχι καλέ, κάνε δουλειά σου!» Αφού ήπιε σχεδόν μια κούπα καφέ μονορούφι, για να αντέξει, πήγε και έκατσε μαζί του. Μίλησαν. Συστήθηκαν και είπαν διάφορα για τα ενδιαφέροντά τους. Ανακάλυψαν τόσα πολλα κοινά στοιχεία! Άκουγαν την ίδια μουσική, τους άρεσαν οι ίδιες ταινίες, τα ίδια επιτραπέζια… Η Graciela προσπαθούσε να δείχνει όσο πιο ήρεμη γινόταν, αν και δεν ήταν εύκολο! Δεν μίλησαν για πολλή ώρα. Μόνο μέχρι να έρθουν οι μητέρες τους από τον κήπο. Είπαν να μην χαθούν. Μόλις η πόρτα έκλεισε πίσω του, η Graciela χοροπηδούσε απ’ την χαρά της!!
Από τότε, τον έβλεπε κάθε τόσο και μιλούσαν, αλλά ποτέ δεν σκέφτηκε αυτός να κάνει κάτι μαζί της και αυτή δεν του αποκάλυψε ποτέ ότι είναι ερωτευμένη μαζί του!
Ας γυρίσουμε όμως στην Guadalajara... H Bianca κι η Leticia, ήταν στο σπίτι της Donna Helena, κι ετοιμάζονταν για το κλαμπ. Είχαν κανονίσει από το πρωί στα Starbucks να πάνε μαζί με τη Barbarella και το Mauricio. Καθώς βοηθούσαν την Donna Helena να αποφασίσει τι να βάλει μιλούσαν για το θέμα του Jose. Η Bianca και η Leticia προσπαθούσαν να της πουν ότι δεν θα πρέπει να τον απατήσει επειδή είναι μακριά του, γιατί αν τον αγαπούσε πραγματικά, όσο μακριά και να ήταν ο ένας απ' τον τον άλλον δεν είχε σημασία... Αυτή όμως, το είχε πάρει απόφαση. Ήθελε έναν έρωτα, ζωντανό, γεμάτο πάθος, εξ επαφής...
Στο αυτοκίνητο ήταν και οι τρεις τους σιωπηλές... Όταν έφτασαν, είδαν τον Mauricio, την Barbarella και κάποιον άλλον να τους περιμένουν...

















-Γεια σας! Από 'δω ο Don Juan, είπε ο Mauricio. Τον ξέρω εδώ και πολλά χρόνια, αλλά δεν έτυχε ποτέ να σας τον γνωρίσω!
Συστήθηκε με όλους, και όταν έφτασε στην Donna Helena, τα μάτια της συνάντησαν τα δικά του και δεν έλεγαν να ξεκολλήσουν...
-Λοιπόν... Δε μπαίνουμε; ρώτησε αμήχανα τους άλλους ο Juan και μπήκε.
Όταν πια άρχισαν όλοι να χορεύουν, ο Mauricio και η Barbie (Barbarella) ήταν αυτοκόλλητοι, φιλιόντουσαν παθιασμένα και κουνιόντουσαν στον ρυθμό της μουσικής! Η Bianca και η Leticia είχαν ήδη βρει δύο γοητευτικούς άνδρες, και οι μόνοι που είχαν μείνει χωρίς ταίρι ήταν η Donna Helena και ο Don Juan... Έτσι, (ε πώς θα γινόταν...) αυτός της ζήτησε να χορέψουν. Αυτή δεχτήκε. Όταν συναντήθηκαν τα χέρια τους, ήταν σαν τα διαπερνάει ένας ηλεκτρισμός και ήξεραν ότι είναι φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλον... Όταν πια, μέτα από πολλή ώρα, κάθησαν, κοιτούσαν ο ένας τον άλλον συνέχεια με σπινθηροβόλες ματιές... Μέχρι που εμφανίστηκε η Bianca, και με ένα αποφασιστικό τράβηγμα την πήγε στο μπάνιο με ταχύ βήμα.
-Τι γίνεται εδώ περά; Βαρέθηκες τον Jose και αμέσως γι' άλλα;;; είπε κοφτά η Bianca.
-Μα... τι λες;
-Είδα πως τον κοιτούσες, και μη μου κάνεις τώρα την ανήξερη! Δεν αξίζει στον Jose να του φέρεσαι έτσι! Εσύ δε μου έλεγες ότι ήσουν ερωτευμένη και τον αγαπούσες;;;
-Ε, τώρα είμαι ερωτευμένη μ'αυτόν! Είναι κούκλος! ...Έχεις δει πως φαίνονται οι κοιλιακοί του μέσα από την μπλούζα του;
-Όχι δεν έχω δει! Και ούτε με νοιάζει! Κάγκουρας είναι!!! Και ειδικά η στέκα του του είναι γελοία! Το μόνο ωραίο πάνω του είναι τα μάτια του!
-...Αχ ναι....! Τι πανέμορφα μάτια! Αυτό το γαλαζοπράσινο της θάλασσας, που τα κύματά της χτυπάνε απαλά τις όχθες της καρδιάς μου...
-Καλά, ακούς τον εαυτό σου τώρα, ή...
-Είμαι ερωτευμένη!
-Ναι, με τα μάτια του! Τέλος πάντων... Τουλάχιστον, τα αισθήματα είναι αμοιβαία, ή σε θέλει απλά για μια νύχτα;
-Τι;;; Έμενα, για μια νύχτα; Πώς τολμάει;
-Όχι, όχι, ερώτηση ήταν...
-Α... Πάλι καλά... Δεν ξέρω... Δεν το πιστεύω! Λες;
-Δεν ξέρω, θα μάθουμε! Πάντως, αλήθεια, θα μπορούσε αυτός να είναι ο... άλλος που μας έλεγες;
-Ναι!!! Δεν μπορείς να φάνταστεις τα συναισθήματά μου αυτή τη στιγμή!
-Ναι, αλλά θα πρέπει να το πεις στον Jose! Δεν μπορείς να έχεις και τους δύο ταυτόχρονα!
-Ναι..., είπε αμήχανα η Helena. Δε θα τους έχω ταυτόχρονα!...
Άλλα σκεφτοταν και άλλα έλεγε όμως...
Η Graciela καθώς αναπολούσε τις στιγμές κόντα στον Jorje, σκεφτόταν ότι αύριο θα πήγαινε τουλάχιστον να του μιλήσει! Δεν άντεχε άλλο! Καθώς έψαχνε για κάτι να στολιστεί, το μάτι της έπεσε πάνω στα εισητήρια της επιστροφής στην Guadalajara! Τα είχε ξεχάσει τελείως! Θα πήγαινε με το τρένο, την πρώτη του μηνός, πρωί-πρωί... Μα... αυτό ήταν αύριο!

ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 3-Το πρώτο επεισόδιο του 2007! Καλή Χρονιά!

...Η Graciela, περνούσε ανέμελες στιγμές ξεγνοιασιάς στο φτωχικό εξοχικό της στην Σάντα Κλάρα. Αυτό το μέρος της έφερνε ευχάριστες αλλά και δυσάρεστες αναμνήσεις... Όλα είχαν αρχίσει τρία χρόνια πριν... Ήτανε καλοκαίρι! Ο ήλιος έκαιγε... και η Graciela βαριόταν τρομερά! Ανυπομονούσε να γυρίσει στην Guadalajara, για να είναι μαζί με τις φίλες της, Helena και Bianca. Η διάθεσή της όμως άλλαξε, όταν γνώρισε το γιο μιας φίλης της σεβαστής της μητέρας, της Esperantsa. Το όνομα του ήταν Jorje. Είχε ακούσει πολλά για αυτόν απ' τα άλλα κορίτσια της γειτονιάς. Όλες έλεγαν πως ήταν λίγο τρελούτσικος (με την καλή την έννοια πάντα), και λίγο περίεργος. Η Graciela όμως όταν τον είδε, σαγηνεύτηκε αμέσως από την ιδιαίτερη ομορφιά του και γοητεύτηκε απ' το ταλέντο του στην κιθάρα. Κάθε βράδυ ο Jorje πήγαινε με την παρέα του στην παραλία κοντά στο σπίτι της Graciela. Εκείνη τον κοιτούσε μέσα από το παράθυρό της, και θα μπορούσε να τον κοιτάει για ώρες. Και τι δεν θα έδινε για να πάρει μια λέξη απ’ το στόμα του. Το στόμα, που άλλη το φιλούσε… Οι μπούκλες του χάιδευαν το καλοσχηματισμένο του πρόσωπο, τα γυαλιά του γυάλιζαν στο φως του φεγγαριού, και τα χαρακτηριστικά του της θύμιζαν άγγελο... Με λίγα λόγια τον είχε ήδη ερωτευτεί χωρίς καν να τον ξέρει... Κι έτσι, πως θα μπορούσαν τα συναισθήματα να είναι αμοιβαία;
….Καθώς όμως η Graciela θυμόταν όλα αυτά, πίσω στην Guadalajara η Bianca στα Starbucks, συναντήθηκε με την Donna Helena που μόλις είχε γυρίσει από ψώνια με τον Mauricio και την Barbarella. Της είπε με λεπτομέρειες όλα όσα είχαν συνέβη, αλλά της εκμυστηρεύθηκε και κάτι:
-Αχ, καλή μου Bianca, δεν ξέρω τι να κάνω πια! Αγαπώ τον Jose όσο τίποτα άλλο, μα δεν μπορώ να ζω έτσι... Αυτός που αγαπώ είναι τόσο μακριά μου και εγώ χρειάζομαι αγάπη. Αγαπη και στοργη που δεν μπορώ να έχω. Δεν μπορώ να παρατήσω τα μαθήματά μου στο πανεπιστήμιο, δεν μπορώ να παρατήσω το Zara και το Pull and Bear. Άμα μάθει κάτι ο πατέρας μου, δεν θα με αφήσει να πάω ξανά στο ράντζο, και θα βάλει τους ιδιωτικούς του detectives να με παρακολουθούν σε κάθε βήμα μου... Τώρα που δεν είμαι τυφλωμένη απο το πάθος και που βλέπω τα πράγματα πιο καθαρα, σκέφτομαι πως ίσως δεν έπρεπε να έχει γίνει τίποτα απο όλα όσα έγιναν. Ίσως δεν έπρεπε να φερθώ τόσο απερίσκεπτα…. Ίσως αναζητήσω αυτά που θέλω στην αγκαλιά ενός άλλου...
-Μα, τι είναι αυτά που λες Helena??? Άμα σε άκουγε η Graciela δεν θα συμφωνούσε με τίποτα. Αλλά ούτε εγώ συμφωνώ. Δε γίνεται απ' τη μία να λες ότι αγαπάς τον Jose κι απ' την άλλη να λες ότι όλα ήταν ένα λάθος και ότι θες άλλον...
-Κι όμως γίνεται!
Αξίζει να σημειωθεί ότι όλη αυτή την ώρα η Barbarella με τον Mauricio σορόπιαζαν, και αποσυντόνιζαν την συζήτηση. Ως εκ θαύματος, ξεκόλλησαν και η Barbarella είχε μια ιδέα που άρεσε στην Donna Helena γιατί την βόλευε, αλλά δεν άρεσε καθόλου στην Bianca, που πάντα ήταν η πιο λογική και προσγειωμένη της παρέας. (μέχρι να αρχίσει η ιστορία με τον Alfonso, αλλά αυτό δεν είναι της παρούσης)
- Barbarella δεν μπορείς να φανταστείς τι ιδέα μου έδωσες. Αχ, είσαι υπέροχη, σε λατρεύω! Μπορώ να τα φτιάξω και με άλλον εδώ στην Guadalajara, και ο Jose να μην το μάθει! Εσύ Bianca τι λες;
Η Bianca την κοίταξε λοξά και αγριεμένα, έτσι που φωτιζόταν μόνο το μισό της πρόσωπο, και της είπε:
- Α, δεν πας καλά! Ποιος σου είπε ότι μπορείς να κάνεις ότι θες με τις ζωές των άλλων? Δεν είναι σωστό και το ξέρεις. Καλύτερα να μην σου ξαναπεράσει από το μυαλό. Κι εσύ Barbarella μην της λες τέτοια πράγματα γιατί μπορεί και να τα κάνει!
-«Μα εγώ το εννοούσα» πήγε να πει η Barbarella, αλλά το βλέμμα της Bianca της έκοψε τη φόρα.
Η Donna Helena, έχοντας ένα αινιγματικό βλέμμα στα μάτια της, σταύρωσε τα χέρια της, και βυθίστηκε σκεπτόμενη στην πολυθρόνα της έχοντας ένα χαμόγελο σχηματισμένο στα βαμμένα κόκκινα χείλη της….