12 Σεπ 2007

ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 138-196

H Donna Helena ότι και να έκανε σκεφτόταν συνέχεια τον Don Juan και δεν άντεχε μακριά του. Εκείνος όμως δεν έδειχνε να έχει τα ίδια συναισθήματα. Παντα τσιλιμπούρδιζε και χαμουρευόταν από δω και από 'κει, αλλα όποτε καταλάβαινε ότι κινδύνευε να την χάσει ξαναγυρνούσε σε εκείνη. Κι εκείνη πάντα τον συγχωρούσε αψηφώντας τις προειδοποιήσεις του αγαπημένου της πατέρα. Δεν έφταιγε όμως μόνο εκέινος που η σχέση τους αντιμετώπιζε προβλήματα... Υπήρχαν και πειρασμοί: Η super κακιά Soraya De La Vega που ήταν μια ζωή κρυφά ερωτευμένη με τον Don Juan έκανε ότι μπορούσε για να πάψει η Donna Helena να τον θελει και για να μετατρέψει την παραμυθένια της ζωή σε κόλαση!! Στάθηκε μάλιστα πολλές φορές η αιτία για να χωρίσουν και να ξαναχωρίσουν! Μετά από 23 επανασυνδέσεις και 24 χωρισμούς μάλιστα, πιστεύοντας τα λόγια της κακιάς Soraya η Donna Helena αποφάσισε να τον εκδικηθεί.
Το επόμενο βράδυ, γινόταν μια δεξίωση στην ισπανική πρεσβεία με αφορμή την άφιξη του νέου πρέσβη, όπου η Donna Helena ήταν καλεσμένη. Επειδή ακόμα ξεπερνούσε τον 24ο χωρισμό της με τον Don Juan, πήρε μαζί της την καλή της φίλη Bianca που δέχτηκε για άλλη μια φορά να την υποστηρίξει. Κι οι δύο νόμιζαν ότι θα είναι άλλη μια ανιαρή, χωρίς ενδιαφέροντα βραδιά. Η Donna Helena όμως βρήκε γρήγορα συντροφιά, και μάλιστα αυτή ενός όμορφου νέου. Έπιασαν την κουβέντα και προς στιγμήν η Donna Helena ξέχασε τα βασανά της και τον ανείπωτο πόνο που κομμάτιαζε την εύθραυστη καρδιά της. Εκείνος την πήρε τρυφερά απ' το χέρι για να πάνε μια βόλτα στον μεγάλο, υπέροχο κήπο της πρεσβείας. Είπε βιαστικά στην Bianca «Γυρίζω σε λίγο...». Αυτό το λίγο όμως έγινε πολύ... Η Bianca παίρνοντας το ποτό της, πήγε να κάτσει σε ένα πιο απόμερο μέρος, μακριά από τις φασαρίες. Έκατσε σε ένα σκοτεινό σημείο του κήπου, όπου μόνο λίγες ακτίνες φωτός περνούσαν μέσα από την πυκνή φυλλωσιά. Ενώ τα 'πινε, την πλησίασε ένας γοητευτικός νέος, λίγα χρόνια μεγαλύτερός της, με ξανθα μαλλιά και ευγενικά χαρακτηριστικά. Έκατσε δίπλα της. Έκατσαν πολλή ώρα σιωπηλοί μέχρι που εκείνος έκανε το πρώτο βήμα και τη ρώτησε:
-Τι κάνει ένα κορίτσι σαν κι εσένα μόνο του μια νύχτα σαν κι αυτή;
H Bianca τον κοίταξε αλλα πρίν προλάβει να απαντήσει, εκέινος συνέχισε λέγοντας:
-Εγώ τις βαριέμαι πολύ αυτές τις δεξιώσεις... Μάλλον το ίδιο έγινε και με σένα! Τι λες, πάμε μια βόλτα? -αν βέβαια μπορείς να περπατήσεις μετά από τόση tequila!
-Όχι, όχι, μια χαρά είμαι, αποκρίθηκε η Bianca. Παμε, γιατί βαριέμαι πολύ! Χαίρομαι που βρήκα καποιον να μιλήσω.
-Και εγω, είπε εκείνος κοιτάζοντάς την στα μάτια αυτή την φορά. Τις βαριέμαι πολύ τέτοιες δεξιώσεις. Όλοι προσποιούνται ότι είναι χαρούμενοι και ότι χαίρονται που βλέπουν ο ένας τον άλλον ενώ στην πραγματικότητα μόνο αυτό δεν είναι!
-Γιατί ήρθες τότε;
-Δεν μπορούσα να κάνω και αλλιώς! Ο πατέρας μου είναι ο καινούριος πρέσβης της Ισπανίας στην Guadalajara και... καταλαβαίνεις, έπρεπε να "παρεβ(α)ρεθω".
Γέλασαν και οι δυο, και μετά εκείνος την ρώτησε για ποιό λόγο αποφάσισε εκέινη να παρεβ(α)ρεθει:
-Ηρθα με μια φίλη, του απάντησε διστακτικά η Bianca.
-Και πού είναι τώρα;
-Γνώρισε έναν τύπο και πήγαν μια βόλτα για λίγο, που τελικά κράτησε πολυ γιατί δεν έχει επιστρέψει ακομα.
-Χμ... Τι λές να αργήσουμε κι εμείς να επιστρέψουμε;
-Χμ... Τι εννοείς;
-Να πάμε κι εμείς μια βόλτα για λίγο, που τελικά θα κρατήσει πολύ!
-Καλή ιδέα!! Θα είναι και μια ευκαιρία να γνωριστούμε καλύτερα, είπε κάπως διστακτικά η Bianca.
-Ναιιι, ψέλλυσε εκείνος με ένα χαμόγελο στα χείλη του.
Αχ τα χείλη του!
Ήταν ετοιμόλογος, γλυκός, αστείος! Από την πρώτη στιγμή που τον είδε η Bianca κατάλαβε ότι ήταν διαφορετικός, ότι ήταν κάποιος που της ταίριαζε. Πράγματι, ταιριάζανε σε πολλά πράγματα: άκουγαν την ίδια μουσική, τους άρεσαν οι ίδιες ταινίες, είχαν τα ίδια χόμπυ. Δεν ήταν όμως μόνο η Bianca που ένιωσε έλξη για τον φίλο μας, αλλά και εκέινος γοητεύτηκε από την ύπαρξή της. Γι' αυτό την πλησίασε άλλωστε! Καθώς παιρνούσε η ώρα και άρχισαν να γίνονται πιο οικείοι ο ένας στον άλλον ένιωθαν πως γνωρίζονταν πολύ καιρό. Η συνάντηση τους αυτή έδειχνε πως κάπου θα οδηγούσε... Θα πρέπει να περπατούσαν στον ολάνθιστο κήπο για περίπου μια ώρα όταν εμφανίστηκε απ' το πουθενά η Donna Helena.
-Άντε ρε Bianca! Έφαγα τον τόπο να σε βρώ! Έλα, έχω νέα, της είπε βιαστικά με χαρούμενο βλέμμα, και την τράβηξε απ' το χέρι.
Η Bianca σαστισμένη έχασε για λίγο την ισορροπία της. Κοίταξε τον ξανθό της άγγελο με βλέμμα απορημένο-δεν μπορούσε να αποφύγει τον αποχωρισμό. Με ένα γλυκό χαμόγελο και χαμηλωμένο βλέμμα του είπε γεια. Τον χαιρέτησε και η Donna Helena για να μην φανεί αγενής, και την πήρε τρέχοντας και γελώντας για να φύγουν. Πήγαν στο parking όπου ηταν η Mercedes της Donna Helena. Μέσα τους περίμενε ο πιστός της chauffer, ο Τόλης.
Στο δρόμο του γυρισμού η Donna Helena είπε με όλες τις λεπτομέριες όλα όσα συνέβησαν με τον Rodrigo (έτσι τον έλεγαν).

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

popo... pou htan auto to aristourgima toson kairo?